BAYKUŞ PAPAĞANI
(Sfringops)

«Baykuş papağan», kea'dan daha da ilginç olan bir başka Yeni Zelanda yerlisidir. Baykuş papağanı uçamaz, yerde yaşayan kuşlardand]ır. Buna karşılık, zeki bir küçük köpek gibi canlı ve sokulgandır. İyi muameleyi öylesine anlar ki, iyilik gördüğü kimsenin ayaklarına sürünür, hatta kucağına tırmanır. Yüzü az çok İngiliz köpeklerininkini, genel görünüşü de beyaz baykuşu andırır: Baykuş papağanı adı da esasen bundan ileri gelir. Tamamiyle ayrı takımlardan olan bu iki kuş aşağı yukarı aynı iriliktedir, fakat baykuş papağanının kahverengi ve koyu sarı işaretli yeşil tüyleri vardır.
Birçok dillerde «kakapo» adı ile tanınan bu gerçek papağan bir zamanlar Yeni Zelanda'nın gerek kuzey gerekse güney adasında boldu. Şimdi ise ancak uzak dağ ormanlarında rastlanmaktadır. Kayalık ormanları tercih eder ve iki, üç beyaz yumurtasını toprağın içindeki oyuklara yumurtlar. Erkekle dişi sıra ile kuluçkaya otururlar. Kuluçka süresi üç haftadır. Baykuş papağanı gündüzleri köklerin altında ve oyuklarda gizlenir, akşamları ve geceleri faaldir. Otlar, yere düşmüş yemişler   ve   tohumlarla   beslenir.
Baykuş papağanının en büyük düşmanları başıboş köpeklerdir. Bay kuş papağanlar en iri papağanlar arasındadırlar.
Papağan ağaçların üzerinde yaşayan bir kuştur. Bir daldan ötekine tırmanmak için pençelerinden olduğu kadar gagasından da aynı derecede faydalanır.
Papağanın alt ve üst gagası eşit büyüklükte değildir. Üst gaga aşağıya doğru kıvrık olup hayvana adeta bir kanca vazifesi görür. Daldan dala tırmandıkları ve hayatlarının büyük bir kısmını ağaçlar arasında geçirdikleri için bazı yerlerde papağanlara «kanatlı maymunlar» dendiği de olur.
Papağanları insanlara alıştırmak mümkündür. Genellikle cesur ve kurnaz bir kuş olan papağan sırasında iki yüzlü hatta öfkeli olur. Bütün bunlar papağanın zeki bir kuş olduğunu ortaya koymaktadır.